Na Terrassa in Narichetti

Zugamu a ballun, sempre e da tutte e parti, in ca, in mesu a na stradda, in te un campu pin de prie, emu sempre pin de cruste e fomu sangue quandu ciantomu li’ de zugo’, perchè u lea vegnuo scuu.

Fomu di danni cun u ballun, ballunè in ti vedri, in te fasce cun e tumote e addosso a e signue che passavan cun a speisa.

U l’è passou tantu tempu e sta cosa, aua possu cuntola….

U Francescu u lea partiu zuenottu dai Narichetti de Selle e quandu l’han fetu papa, pe i so vegi, u l’eiva fetu, na ca grande, che ciu’ bella in giu, u nu ghe n’ea, u l’ea u Palassu du Papa!

Cun a so terrassa, duvve in sa muagetta, u gh’eiva missu trei Santi e na Madunetta de ceramica d’Arbisoa quella bella gianca e blo’.

Passan tanti anni e in ta ca du papa, u gh’ea andetu a sto me barba Pierino, cun me lalla Rina u so figgi, Ivana e Ezio a Cristina ancun a nu gh’ea.

E cuscì, sempre cun stu ballun in ti pe, mi, Ezio e u Francu, emmu sempre lì in sa terrassa du papa a zugò, cun i trei santi e a Madunetta.

Ma emmu figgio’ e a sun de ballunè in ta muaggetta una a l’è finia addossu a Madunetta, che a l’è andeta in tanti tocchi “Chi le stetu? Disgrasie’!” un casciu in tu cu, a tutti e trei e a l’ea finia lì.

E cusci u l’è stetu, anche pei trei Santi, sulu i pe gh’ean restè, attacche’ a quella muagetta!

A votte ghe pensu, a quei trei Santi e a Madunetta, che dannu che emmu fetu!

E chissa’ quante palanche sun finie in tanti tocchi!

Ma quantu se semmu demuè, in se quella terrassa du papa!

Lascia un commento